රිසානා,
මට දුකයි නුඹ ගැන. ඒ වාගේම දුකයි ඒ සිවුමස් වයසැති පුතා ගැන, ඒ පුතාගෙ අම්මා ගැන.
නුඹ ඒ දරුවාව මරාදමන්න කොහෙත්ම හිතුවෙ නෑ ඇත්තයි. ඒක 'අත්වැරැද්දක්!' ඒත් ඒක 'අත්වැරැද්දක්'ද? ඒ පුංචි දරුවෙක්. අද ජීවත් උනානම් අවුරුදු 08ක විතර පොඩි කොලුපැටියෙක්. තමන්ගෙ දරුවෙකුට උනානම්....! හිත කීරිගැහෙනව නේද හිතද්දිත්? ඒ අම්මා කොහොම දුක උහුලනව ඇත්ද?
ඒත් අමමා කෙනෙක් සහ දරුවෙක්!
රිසානා,
නුඹ සෞදියට ගියේ අඩු වයසින්! මෙහෙකාර සේවයට! වයස 17ක දැරියක්ව ඉඳිද්දී. තව දරුවෙක් හදා-වඩා ගන්න, බලාගන්න, රැකවරණය දෙන්න තරම් ඔබ පරිණත නෑ එදා, සමහරවිට අදත්.... ඔබ මියයද්දි ඔබට වයස 23යි!
ශරියා නීතිය ගැන මම දන්නෙ නෑ, ශ්‍රී ලංකාවෙ නීතියත් මම නොදන්නවා ගනයි තමයි.
ඒජන්සි කරුවන්!
උන්ට නුඹ තව සල්ලි කුට්ටියක් විතරමයි.
ඒත් නුඹේ අම්මාට?
මම දන්නෙ නෑ නුඹත්, අම්මාත් අතර තිබ්බ බැඳීමෙ දිග පළල. මම දන්නෙ නෑ නුඹත්, නුඹේ පවුලේ අයත් ගිලිල උන්න ආර්ථික ආගාදයේ ගැඹුර, ඒත් එදා නුඹ වයස 17ක දැරියක්, මවත්-පියාත් දෙදෙනාම ජීවත් වෙන දැරියක්!
අද, 'මගේ දරුවගෙ මූණවත් බලාගන්න මළ සිරුරවත් ගෙනත් දෙන්නැ'යි අයදිනවා.
ඒත් අමමා කෙනෙක් සහ දරුවෙක්!
දේශපාලනයේ, නීතියේ අඩුලුහුඬුවක්ද?
දරාගන්න අමාරු ආර්ථික ප්‍රශ්නවලට විසඳුමක් නැති කමද?
මාපිය සෙනෙහසේ, සමාජයේ හිදැසක්ද?
නොසැලකිල්ල හෝ නොදැනුවත්කම නිසා උන අත්වැරැද්දක් විතරක්ද?
~~~~~~~!!~~~~~~~
රිසානා!තුරුණී,
වරද කොහිදයි නොදනී
ගලද්දී ජීවිතය දියවී
පපුතුරෙන් ලේ ගංඟා
මියැදෙමින් පණගසනවා ඇති
ඒ බිළිඳුගේ අම්මා!
අත්වැරදි!
වෙන්න පුලුවන් හංදා,
අත්වැරැද්දක් වෙන්නෙ කොහොමද
පුතෙකු මළගම් ගියදා?
ඔබ බොළඳ යුවතී,
කාසි හිඟවිද තුරුණී?
සෙනෙහෙ සිත්තම් සඟවගෙන හිත,
පියඹලා ගිය කුසුමී....
රිසානා, නුඹෙ අම්මා
සොයා නුඹ වැලැපුන රෑ
හිතේ කොණකින් අතීතය විත්
රිදවන්න ඇති සිත ඈ....
දෙමාපිය සෙනෙහසින් මිදී
ReplyDeleteයන්න ගියා ඇය ඈ සවුදී
කල සසරේ පව් කම් පලදී
නික්මුනා මේ භවයෙනී
නොපෙනෙනා ලොවක දී
යලි ඉපිද මේ සසරෙ දී
ගෙවා දැමු ඒ සසර ගිනී
ලබා ගනු මෝක්ෂය සොයුරී