Thursday, May 30, 2013

අපි හිත රිද්දනොගෙන ඉන්න බලමු!

බැඳීම්.....
ජීවිතයක් ලබපු ඕනෑම කෙනෙක්ට පුංචි හරි බැඳීමක රස, මොහොතක් හරි විඳපු, දවසක හරි මතකයක් තියනවා. සමහරවිට, ඒ රසම රස මතකයක් වේවි, සමහරවිට නීරස වෙන්නත් පුලුවනි.

ජීවිතේ පුදුමාකරයි කියන්නෙ සමහරුන් ඒ බැඳීමක පරිමාව හරියටම තේරුම් නොගත්ත හන්දම වෙන්නැති. රස්සාව, යහලු-මිත්‍රයො, ආගම, ජාතිය, ගම, රට, ආදරය, විවාහය, දරුවො, දෙමාපියො, නෑදෑයො....
ඔය කොයිකත් බැඳීම් තමයි.... 

අපි කාවහරි 'මගේ' කියල හිතාගෙන හිතේ නවත්තගත්තත්, ඒ හැමෝම අපිව එයාලගෙ හිතේ නතරකරගෙන නැතිවෙන්න පුලුවනි. එක අතකට ඒක වැරැද්දකුත් නෙවේ. වැරැද්ද අපේ හිතේමයි. අපි ආපහු අපි දෙන බැඳීම් වල සුවඳම ඒ බැඳීම් වලින් බලාපොරොත්තු වෙන එක, ඒක ඉටු නූනම හිත රිද්දගන්න එක අපේ වරදක්.

 අපි දැනගෙන ඉන්න ඕන තව කෙනෙක් ආපිට අපිට අපි තරම්ම නොබැඳි ඉන්න පුලුවන් කියල.

ඒත්ඉතිං බැඳීමක් එහෙම තියාගන්නෙ කොහොමද? නේද... 

ඒකනෙ රිදි රිදීම තව බැඳෙන්නෙ... අපි තාම ලෞකික මනුස්සයො. බැඳීම් හැමදාම තියේවි, ඒ තියනකල් හිතත් රිදේවි.... ඒත් නියමාකාර බැඳීමක් ජීවත් වෙනකල්ම ළඟ ඉඳීවි... අර රිදෙන හිතට සුවඳ බෙහෙත් ගාලා ටිකක් හරි සනසන්න ඒ බැඳීමට පුලුවං.

මට නිතරම හිතෙනව, නෑකම් අතරෙ හැප්පෙනකොට මේත් කාලයක් අපි වගේ ගෙදරක එකට හැදුන දරුවො ටිකක් වෙන්නැතිනෙ කියල. ඒත් ඉතින් ඒකතමයි හැටි... 

කාලය, සමාජය, එක්ක එකතුවෙලා ජීවිතය බැඳීමක දිග පළල තිරණය කරනව ඇති.

කෙනෙක් උවමනාවට වඩා ආවේගශීලී වෙන්නෙ තමන්ගෙ හෘද ශාක්ෂිය දරාගන්න බැරි උනාමයි. අන්තිමට තමන්ගෙ හැසිරීමම තමන්ටම වදයක් කරගෙන හිතින් දුක් විඳ, විඳ තමන් විසින්ම එයාවම කොන්කරගන්නව.

ඒ වගේ දේකට අනුකම්පා කරනව මිස වෙන මොනා කරන්නද?

අපිට හිනාවෙලා සතුටින් ඉන්න පුලුවන් විදියට අපි ජීවිතේ ජීවත් කරවනකල්, බැඳීමක පලුද්දකට බැහැ අපිව වට්ටන්න. 

 ඟැඹුර දැන ගත්තාම අපි දන්නව සමහර වැවු මාරාණතික බව..
හිත සනන පුලුවන් වැවක ආදරණීය බවත් අපි දන්නවනෙ...

ඒ වගේම තමයි බැඳීම්!

ඒ ගැන හිත රිද්දගන්න කොහෙත්ම උවමනා නැතත්, මේ තමයි පෘතක්ජන ජීවිතේ.....

අඳුරගත්තොත්,
 ඔවු එතකොට හිත රිද්දනොගෙන ඉන්න පුලුවන්වෙයි....

අපි අපේ හදවත විවෘතව තියාගන්න තරමටම,  බැඳීමක් 'බැඳීමක්' විදියට විඳින්න ලේසියි. ටිකක් හිතල බැලුවනම්, බැඳීමකදි උන හැම පලුද්දකටම පොදු දෙයක් අපිට පෙනෙයි... පලුද්දේ කොතන හරි විවෟතබව නැති තැනක් තියනව නේද?

අපිට කාගෙවත් හිත් විවෘත කරන්න බැරි උනත්, අපේ හිත් විවෘතව තියා ගමු. විවෘත තැනකට ඕන කෙනෙක් එන නිසා, මතකෙ තියාගමු විවෘත හිතක් රිදෙනව වැඩිබව....

ඒත්, ජනේලයක් උනත් ඇරියමනෙ හීතල පිරිසිදු හුළඟ ගෙට එන්නෙ? 

මදුරුවො? (හිහ් අපි උන්ට කියමු මල්පැණි බොන්ඩ කියල)අපි හැන්දැ වෙද්දි ජනේලෙ වහමු... 

බැඳීම් තේරුම් ගන්න උත්සහ කරන ගමන්ම,

අපි හිත රිද්ද නොගෙන ඉන්න බලමු!


Thursday, May 23, 2013

දහමෙහි රසය දැන නිති හිත සැනසේවා....!



නිවෙනා මනස නිවනේ මඟ දකින දින,
සුවෙනී එදින සංසාරේ දුක මිදෙන....
බැඳුනේ කෙළෙස් පිරි ලෞකික මිනිස් හිත,
බැමි දැන් මුදමු මෙත් මුදිතා සුවය විඳ.... 

පුදමින් පියුම් සම්බුදු සිරිපතුල් සිඹ,
සිහිකර දිරණ ජීවිතයේ දුකැති බව,
නිළඹර දිලෙන හිරු මෙන් නොදිරනා ලෙස
රැකගන්නට සිතමු කෙලෙසුන් නැසූ හිත....

හදවතපුරා ඉතිරීයන සැනසීම,
පෝදා හඳ වගේ දිලිසේවා නිඹඳ....!
තැන තැන සෑම දැල්වෙන පහනෙහි එලිය,
සැම සිත් එලිය වේවා මෙත් එලිය විඳ....!


දහමෙහි රසය දැන නිති හිත සැනසේවා....!
බුදු නෙත් පියුම් මෙන් කරුණා ඉතිරේවා....!
කුසුමක සුවඳ සේ  සිතුවිලි ඇතිවේවා....!
වෙසඟේ සිරිය හදෙහි නිති පැතිරේවා....!

24/05

Wednesday, May 22, 2013

අම්මා




අහස  
දරා වැහිබිඳු
වැස්ස වී වහීවී

පොළව 
උහුලා ඉමක් දුටුදා
කම්පනය වෙවී


ආදරේ පිරුණ හිත
දරාගෙන
නොසැලී ඉඳී
සදහටම.....

අම්මා

Thursday, May 16, 2013

සමනල තටු පාට කුමට - ඔය සෙනෙහේ පාට අගේ



දේදුන්නක් වියා තබමි - පැතුම් එකතු කරන් හදේ
සමනල තටු පාට කුමට - ඔය සෙනෙහේ පාට අගේ

දිලිසෙන ඇස් කතාකරන - වචන නොමැති සෙනෙහෙ ගඟේ
පද අමුණමි නෙතු කියවා - හදවත කවි පෙළක් වගේ

වියත් සඳේ රැස් එලියේ - දිලිසෙන සියපතක් වගේ
ඔබ තුරුලේ සැනසෙන්නම් - ජීවිතයේ දුර ගමනේ

මල් මාවත් නොවේ එදා - පසුකර ආ ගමන් මගේ
එක්වී දුර ගමනක් යමු - සංසාරේ පාර දිගේ

(සුබ උපන් දිනයක් - 16/05)

Tuesday, May 7, 2013

මම සිංදුවක් ගැන තරහින්!




හන්තාන! මගේ ඇස්මානෙ.... 

ඒ මීදුම් රේඛා, හීතල හුළඟ, මේ වැහි බීරම.... අද හැබෑවටම මංළඟ.... 

මම තාමත් එදා අපි නතරඋන තැන.....ඔයා ආපහු හැරිලද, නැත්තන් මාව පහුකරන් ගිහින්ද කියල හිතාගන්න නොතේරෙන හැඟීමක් එක්ක මම තාමත් එදා අපි නතර උනතැන.....

ඔවු ලස්සනයි! පෝය දාට හන්තාන මුදුනින් පුන්හඳ පායද්දි හරි ලස්සනයි. හැමෝම ඒ ලස්සන විඳිද්දි මං විතරයිද දැක්කෙ හඳ මූණ පිණි කඳුලු කම්මුලේ රඳවන් ඉන්නහැටි.? මමත් දකින එකක්නෑ ඔයා ඉස්සර වගේ මගේ ඇහින් ලස්සන වින්ද කාලෙ තාමත් එහෙමම නම්.... නැත්තං අපේ ගමේ පිට්ටනි ඉමේ පොල් කරඬු උඩින් පායන හඳ උනත් අපි තාමත් ලස්සනට විඳිනව, ඒ කාලෙ වගේ මට ඔයාගෙ ඇහින් ලස්සන බලන්න අවසර තාම තිබ්බනම්....

හන්තානට පායන හඳ හරිම ලස්සනයි! ඔයත් නොදකින මම විතරක් දකින පිණි කඳුලුවල සීතල වේදනාව හරි කටුකයි! 

මේ නුවර ගහ-කොල තෙමාගෙන වහින වැස්ස හරි අමුතුයි.  ජීවිතේ කාලයක් තිබුන මතකද? හීතල වැහි බිංදු වල අපි උණුහුමක් වින්ද හැටි. මේ වැහි බින්දු ගේන්නෙ වේදනාව විතරයි. අමාරුවෙන් වේලෙන තුවාල ඒ වැහි බින්දු ඇවිත් හූරනව.!

 මම ආදරෙයි!. ඔයාට!. ඒ ආදරේ තවත් මට අයිති නැතිඋනත්!. 

ඒත් මම මැරිල ඉපදුන්නෑ. !

ඔයාට මේ හිතේ තිබ්බ තැන ඔයා තේරුම් අරං නෑ! 

මට එහෙම හිතෙද්දි පවා මට ලෝබයි... 

මේ නුවර වැස්සට වඩා ඒ ගැන දැනෙද්දි වහින කඳුලු වැස්ස උණුහුමයි. අපි ඒ කාලෙ අවුවට වැස්සට ඉහලපු පුංචි කුඩේ හැමදාම මගෙ බෑග් එකේ තිබ්බත්, මම දැන් ඉහලන්න අර පාට හතරෙ ලොකු කුඩයක්! 

ඔයා දන්නවද, ඒ කුඩෙත් මදි දැන්..... 

ඔයාගෙ වචන නිසා හිත නායගිහින් ඉවරයි!

අත වනන පඳුරු ගානෙ මගෙ ආදරේද සේල් දාන්න කියන්නේ? ඉස්කෝලෙ කාලෙ පරිස්සමට රැකගත්තු මගෙ හිතේ පරිමාව ඔයා දන්ව කියලයි මම හිතුවෙ. ඒත් ඔයා මාව අඳුරගෙන ඉඳල නෑ!

 මට හරිම පුදුමයි... 

ඔයා ආදරේ කරල නෑ කියල හිතෙද්දි දැනෙන හැඟීම!  ඔයාට තේරෙන එකක් නෑ කියල මට හිතෙන්නෙ.

ඉතින්, ඔයාගෙ ලිවුම ලැබුනා. ඒ වචන මට මං ගැන හරි අසරණ හැඟීමක් ඇති කලා. ඔයාට උවමනා ඒ දේ නම් මම යන්න යන්නම්. 

බලෙන් රැඳෙන්න තරම් ලොකු හිතක් ඔයාට නෑ!
ඔයාට  මාව විශ්වාස නෑ නේද? 

ඔයාට මට වඩා ඔයාගෙ හිත විශ්වාස නෑ! 

මම අකමැති උනත්, මට තේරෙනව ඔයා ආදරේ කරල නැහැ!

ඔවු! හන්තානට පායන හඳ ලස්සනයි... ඇත්තටම ලස්සනයි! ඒ හඳේ කොපුල්වල තියන කඳුලු දකින්නේ මම විතරයි! 

අපේ ගමේ පායපු හඳ මට ඊට වඩා හැඩයි. මම දැන් ආදරේ කරන්නෙ ඒ මතකෙට!

ගුලි කරල විසි කරන්න මගෙ මතක? ඔයාට පුලුවනිද එහෙම කරන්න?!

ඔයාට අමතක උනාද මුලු විශ්වයටම පායන්නෙ එකමෙක හඳක් විතරයි....ඒ හඳ දිහා අපි බලන විදිය විතරයි වෙනස්!


(මම සිංදුවක් ගැන තරහින්!)