වල්පොල ස්ටේසම,
හැන්දෑ කලුවරේ
නිසොවල්මන්වම උන්න....
එක්තරා බංකුවක්
දැවයෙන් නිමැඋන,
උණුහුමට තවමත්
අතීතය සුරකින....
හිනා, කඳුලු, ආදරය
මිතු දම් සමඟ එදවස්
එක්කර ඇඹූ බිතු රූ
මට විතරක් පෙනෙන,
තාමත් පෙරලෙසම
ඒ පෙදෙස සරසවන....
ඒ පුංචි කඩතොලු පාර
රබර් යායට මැදිව,
යනෙන උන් සහසකින්
මා සොයා ඉඟි මරණ....
උසට ඇති තෘණ පතෙක
ලියු ඒ අතීතය,
තාම හරි සොඳුරු වග
කොඳුරමින් මට කියන.....
වල්පොල ස්ටේසම
හැන්දෑ කලුවරේ
නිසොවල්මන්වම උන්න!
No comments:
Post a Comment