පුරා වසරින් වසර නෙක
ගෙවී ගිය මොහොතක් අසල
මැකී නොයනා මතක ඇත
තාම හදවත මත්කරන
ගෙවීගිය කාලය අසල
බැඳීසිටි යුරු සිහිකරන
මතක මංපෙත අසබඩදි
නෙත් කෙවෙනි තෙත්වෙයි නොසිතාම
හාදුවක් පළඳා නලල මත
කඳුලකුත් පිසදා හෙමීහිට
ඔබ ළඟින් උන්නා මතක ඇති
අමතකව යන්නේ කෙලෙසකද
යදිද්දී සෙනෙහස නිතර
මා එපාවෙන්නැති නැහැ පුදුම
මගේයැයි සිතුනිසා ඔබ
තරවටුකලෙමි මම බොළඳ මට
රලු හිතක් එක්කල ඉපදිච්ච
මම කුමට ඔය පැහැබර හිතට
ඔය හිතේ අයිතිය කුසුමින් සැදුන
ඒ හිතට පවරාදෙන් හනික
පුරා පෙරුමන් මුනගැහුන
ඇසිල්ලක තුරුලුව ඔබට
අසාඋන්නේ හදගැස්ම
වෙන කෙනෙකුගේ වූ හදවතෙද
ඔබා දණ ඔය දෙපා ළඟ
පැදකුණු කලේ හදවතින් මම
ඒ දෙපා ළඟ දූවිලි අතරෙ
අද දකිමි මගෙ හිත මියෙන හැඩ
මගේ යැයි ඔබ සිතු පවට
වරදකරු මගෙ හිතම විය
නතරවෙමි මග නොයා දුර
ඉඩ දී ඇයට දුර ගමනකට
(1/08/2012)
No comments:
Post a Comment